lunes, 12 de enero de 2015

SEMPRE HAY TRES!!


Hola tipos, xa estou aqui outra vez, depois dunha saida, hoxe tocoume a min, xa que o liante onte non poido vir, asi que escribo eu, que xa me toca, ja ja ja.

Pois desta volta saimos tres, para contrarestar a dos tipos do dominjo pasado, asi que marchamos David, Esteban e Zoco a dar un paseiño, xa que o dia pintaba ben de tempo e as janas de rutear eran jrandirmas. Desayunando coma sempre onda sempre, xa saimos a repetir a de hay duas semanas, que David non fora, e por cierto, eu quedei con janas de repetila

"Pois solo podo decirvos que levaba media hora pedaleando, e pareime a observar a os dous tipos que viñan conmijo e dinme conta de que nos somos moi diferentes os demais que andan na bici, os que fan moreas de kilometros, que suben cinco jalleiros sejidos e hasta pejan chimpos de impresion,  Nos somos un jrupo de amijos, colegas e hasta aljo mais ca iso naljuns casos, pero solo mirar a camaraderia, a axuda incondicional e a constancia en xeral para que sexa para todos un dia de desconexion  de todos os problemas, iso fainos jrandirmos, ante todos os jrupos que andan por ahi.

Bueno non me lio mais que se me derrite o xeo do cubata, ja ja ja, que solo mostrarlle a miña admiracion a David pola constancia para consejir chejar o destino sen abandonar, e como non a Esteban polo apoio e a axuda para que David pasara unha ruta sen problemas chejando hasta o final. Me deixastes  moi sorprendido, e sentinme moi orjulloso de pertenecer a este jrupo, e esto non vai por vos solos, vai por todos os que saimos, jracias a todos por deixarme formar parte de todo isto".

Mima, que parrafada, ja ja ja.  Pois volvemos a subir o mirador de hay quince dias, non me acordo como se chama, pero foi unha subida chea de .... un pouco de todo, ja jaj ja ja, sen ninjun problema, chea de discursions de que se era por aki ou por ali, j
a ja ja, pero paseino ben.
 A iso da 1 e pico voltamos cediño pa tomar un zumo de cebada e
pa casa. Que botamos de menos non haber saido mais xente, pero bueno, nunca chovera o justo de todos, e me quedo esperando a proxima saida, Haber que toca.......

Un saudo a todos!!

domingo, 4 de enero de 2015

PRIMEIRA DO 2015...RUTEANDO POR CALDELAS !!!!



Bueno bueno bueno...Aquí estamos de novo, compañeiros do pedal...

Oxe, ante a  presensia de cuerpo presente de  Roberto,
 cuñaaaaaaao de Esteban, fomos a rutear a Pontecaldelas.
 Asi que como sempre, saimos de Arcade
 sobre as 9:30 no frejon de Esteban onde metemos          
as burras e ala fomos, 6 tipiños por que
 Angel xa nos esperaba alí.

A sorpresa foi que Daví, habia falado cuns colegas
e xuntamonos nada mais que quince individuos...
Non se acorda outra...jajaja

E alí xa empezamos a porpararnos po frio
por que dou fé que facia un cacho...












Oxe tamen facer mención especial a Samuel, fillo de
Victor, ou iso dicen por que e demasiado jrande, pero
non quero facer ajuas nejras....

Outra para Zoco e Roberto(indurain)que tampouco puideron oxe


Ahí o temos a Samu porparandose pa unha das experiensias mais duras da sua vida...meu pequeniño...non sabia o que lle esperaba...jaja








Pois cando chejou a tropa, arrincamos diresion o monte, como non podía ser doutra maneira...e como estaba o monte..................................................Dios que p...frio......






Había neve !!!!escarcha e regatos congelados...
deses que lle justan o Esteban, que sempre acaba neles...el buscaas...




Aqui deixo provas graficas do asunto....



Encollidos e tapados por todos lados...






Samu xa estaba empezando a arrepentirse...

Iba pensando.- Co ben que estaria agora na camiña tapado hasta as orellas....Diooooooosss









Hasta tivemos que abrirnos paso un par de veces por uns cierres que había no monte...

Aquí temos a Daví cunha cara de felicidad nata en el....








Chegou o momento da merendola e ahí xa nos arrexuntamos todos...pa comer hay xente...


Xa despois dunhas risas e unhas barritas de navicol como diria Zoco...voltamos a rutear outra vez o camiño de volta...

Xa unha vez en Caldelas, arretratamonos o noso grupo, cansados, con fame pero coa ilusion de volver a sair outro dia.



Como antes dixen,nesta foto, falta o noso compañeiro Zoco, que por motivos personales, oxe non poido sair con nos, e unha ruta que se lle resiste, pois xa fomos tres veces e ningunha poido vir, así que, Zoco, cando vaias, vas facer as tres xuntas...jajajaja


Bueno compañeiros, personalmente, foi unha das saidas mais bonitas que fixen, pese o frio e pese a todo.
Espero poder compartir con todos moitas destas...
Ata  outra !!!!!!!