A JRAN SUBIDA O GALLEIRO!!!!

XA MAMAMOS RODA NO JALLEIRO!!!


Hola tipos, hoxe teño duas sensacions , unha e a de que por fin subimos o jalleiro, unha cousa que tiña janas de consejir que non vos imaxinades, e a outra e a de que non podo nin coas pestañas, ja ja ja, hoxe chejounos a vivo!!!

Pois iso, saimos cinco tipos, Javi liante, Rober vielas, Victor, Angel e Zocotron, e saimos cunhas janaaaaas....Nos papabamos el jalleiro, ja ja ja, saimos a iso das nove e media dende Acuña, coma sempre, e fomos quentando hasta a altura de Moreira, donde xa empezaron as escapadas, con Rober a cabeza e o listito de Zoco detras, que tipo macho!,  hasta a fonte de costumbre.
Rober chejou ben, e detras Zoco coa lenjua fora, e despois dun rato chejaron os tres mais inteligentes, que reservaban forzas pala jran subida!!.

Xa no camiño correto, topamos biciclistas a punta pala, paresia unha consentrasion, ja ja ja, pero bueno, lojo nos deixaron atras, paresia que eles ivan en mnoto e nos en monopatin, ja ja ja, que tipos macho, o unico que lle plantou cara foi Rober, mimaaa, por iso lle chamo o vielas, porque pedalea que te cajas!!.

Eu o que sei, e que canto mais andaba, mais costa arriba era, e a xente pasaban por min coma avions, macho, e inda por riba, a terra xa era jravilla por tramos e as costas mais arriba, tiñas que pedalear moi adispacio se non derrapabas e xa tiñas que parare, sei dun tipo que lle dixo a o liante que sacara as uñas para ajarrarse o chan , pra non ir patras, ja ja ja, este Victor ten cada cousa....

Recordo que non tiña nin forzas para sacar afotos, e o que mais me doeu foi mirar a Rober vir de volta cando inda non chejaramos, pero bueno, e comprensible, eranlle horas e os catro milhomes inda iamos parriba ainda.
Eu personalmente Rober,penso que tes unha paciencia con nooooos.....

Cando o final chejamos arriba,mimaaa, vaia festaza fixemos, ja ja ja, non habia chocolatinas energeticas que chejaran, pero bueno, xa mais tranquilos, fixemos un feixe de afotos pa recorda-lo dia, pero cousa xusta pra arrancar que xa estabamos en hora.

A baixada tamen traia cola, porque e moi dificil baixar todo ese monte con tanta pedra solta e jravilla, pero chejamos vivos abaixo e xa en Cepeda, collemos carretera pa casa, pa chejar na hora.

Pois iso, que me alegro moito de compartir esta esperiencia con estes catro tipos e que xa estamos preparando outra que non se queda atras, e avere si pa esa ven mais xente, que seica dicen que mais de un colleu medo, ja ja ja.

Un saudo a todos






Se queredes ver mais afotos pinchade aqui arriba na izquierda, donde pon fotos